5 september – 3 oktober 2009

“Can You stand still.” “I will film your jacket.” “Can you…” hoor je de stem van Paulien Oltheten zeggen. In beeld is een man te zien: een statige Japanse zakenman met een lange jas, die in contrast met zijn gereserveerde uiterlijk, losjes in de wind wappert. De man wil eigenlijk doorlopen – aan zijn houding te zien voelt hij zich wat ongemakkelijk bij de situatie – toch kan hij Olthetens dringende, maar vriendelijke verzoek niet negeren. “One moment.. It's really beautiful!” roept ze de man, al filmend, nogmaals toe.

Voor de tentoonstelling “One moment, it's really beautiful!” heeft Paulien Oltheten de galerieruimte als archief ingericht. Op verschillende tafels en op de wanden zijn schijnbaar willekeurige samenvoegingen te zien van de foto’s, die ze door de jaren heen maakte, in combinatie met meer recente beelden, gemaakt tijdens haar verblijf in Japan. De opstelling geeft het idee alsof we een kijkje nemen in Olthetens studio en haar midden in het maakproces storen. Oltheten voorziet haar werk van commentaar. Soms in tekstvorm: bijvoorbeeld op de wand geschreven, of op de foto zelf, soms door markeringen met pen of kleine tekeningetjes, maar ook op briefjes er bij geplakt. Ook is er commentaar te vinden in de vorm van andere foto’s die Oltheten van zichzelf maakte, waarin ze de houdingen imiteert en verder onderzoekt. Door de samenvoegingen van deze foto’s, maar met name door de toevoeging van teksten en lijnen probeert Oltheten de beelden een fysieke eigenschap te geven. Ze plaatst ze in een narratief, of benadrukt bepaalde houdingen of bewegingen. Het accent ligt steeds weer bij het opnieuw bestuderen van de eerder gemaakte foto’s, door het naast elkaar plaatsen komen steeds weer nieuwe bevindingen aan het licht.

Het werk van Paulien Oltheten is een wisselwerking tussen het vastleggen van spontane momenten, die zij tegenkomt op straat, en tussen kleine interventies die zij zelf daarin aanbrengt. Deze worden zichtbaar in de serie video’s die zij in Japan maakte. Ze vraagt mensen een houding vast te houden of bewegingen te herhalen. De foto’s die daaruit resulteren hebben allemaal een spanning, een vraag in zich besloten naar de spontaniteit of de enscenering van de situatie. Zo wordt het beeld van een Japanse man, zittend op een bankje met op zijn schoot een grote envelop interessanter, na Olthetens verzoek zijn jasje over de brief hangen. Oltheten voegt hierbij het volgende persoonlijke commentaar nog aan de foto toe waardo or het werk een extra dimensie krijgt: ‘Het jasje valt over een stevige brief (iemand die dan naast komt zitten en de brief van zijn schoot pakt).’

(Laura van Grinsven)

Recensie in de Volkskrant > Hier
Recensie NRC > Hier